Χαμένοι στην μετάφραση

“ Γιατί χωρίσατε;” “Ασυμφωνία χαρακτήρων”

Ισχύει , δεν είναι κάποιο παραμύθι ή ατάκα απλά. Αυτή η φράση κρύβει μια βαθιά , θλιβερή αλήθεια. Πιστεύω ότι για οποιονδήποτε λόγο κάποιοι χώρισαν οφείλεται αυτό στην ουσία, ασχέτως ποια ήταν η αφορμή. Μικρές σχέσεις , μεγάλες σχέσεις και κάπου  στο ενδιάμεσο έρχεται και η ημερομηνία λήξης. “ Μα πως ; Αφού τα πήγαιναν τόσο καλά. Ήταν τόσο ταιριαστοί” Κάπου στην πορεία χαθήκανε. Κάπου σε όλο αυτό το όμορφο που είχαν χάθηκαν στη μετάφραση.

Η αλήθεια είναι ότι οι ανάγκες μας είναι πολύ απλές. Στην πραγματικότητα , δεν χρειαζόμαστε και δεν θέλουμε πολλά από κάποιον. Και ναι θα συνεχίζω να πιστεύω ότι μόνο η αγάπη αρκεί, αλλά υπάρχουν μέσα μας δαίμονες που δεν ξέρουμε πώς να τους διαχειριστούμε και χάνουμε τον έλεγχο … και κάτι από εμάς.

Δεν μιλάμε για τις ανάγκες μας όμως, για αυτά τα βαθιά  πράγματα που κρατάμε μέσα μας κλειδωμένα. Φοβόμαστε μην εκτεθούμε , μην χάσουμε την μάχη , μην παραδοθούμε, μην πέσει το τέρας που λέγεται εγωισμός ( και άλλοι το ονομάζουν περηφάνια). Πόσο εκφραζόμαστε; Πραγματικά όμως. Γιατί πνιγόμαστε; Γιατί είμαστε τόσο δειλοί;

Είναι δύσκολο να πεις πως νιώθεις, θέλει θάρρος. Το καταλαβαίνω. Κάποτε ένας φίλος με ρώτησε “Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται μια σχέση;” “ Επικοινωνία” απάντησα, “Όχι  ειλικρίνεια;” με ρώτησε. Το σκέφτηκα για λίγο “Πως θα μάθουμε να είμαστε ειλικρινείς αν δεν μάθουμε να επικοινωνούμε;”. Και ξαφνικά έδωσαν όλα νόημα. Μπορεί να μην θυμάσαι την συζήτηση μας αλλά με προβλημάτισε περισσότερο από ότι περίμενες.

Θεωρητικά είναι απλό να επικοινωνείς, να μιλάς, να ακούς. Και είναι. Απλά έχουμε την τάση να πνιγόμαστε στο δράμα μας και να τα κάνουμε όλα τόσο περίπλοκα. Τόσοι φραγμοί για να μιλήσεις και να χρησιμοποιήσεις τις κατάλληλες λέξεις. Γιατί οι λέξεις για τον καθένα μας είναι διαφορετικές.

Δεν υπάρχει το “για πάντα”. Μπορείς όμως να διεκδικήσεις το δικό σας “για πάντα”. Και είναι θέμα συνεργασίας όχι ανταγωνισμού στο να το καταφέρεις. Δεν θεωρώ ότι ποτέ μπορείς να μάθεις κάποιον. Περνώντας τα χρόνια ανακαλύπτεις κάτι για σένα και κάτι για εκείνον , ποτέ δεν μπορείς να τα ξέρεις όλα. Οι καταστάσεις αλλάζουν και ίσως αλλάζουμε και εμείς σε κάποιο βαθμό. Για αυτό άκουσε τον, δες την θλίψη ή την μοναξιά του ή την ανάγκη του απλά για μια αγκαλιά.

 Για μια φορά , ας ακούσουμε πραγματικά , ας μιλήσουμε αληθινά , ας εκτεθούμε και ας ελευθερωθούμε. Ας σταματήσουμε να καταπιεζόμαστε και ας ρίξουμε τις μάσκες μας. Και ίσως να ακούσουμε και οι ίδιοι τον εαυτό μας και να μας καταλάβουμε λίγο πιο πολύ γιατί αντιδράμε ή νιώθουμε έτσι.

Βγείτε έξω και βρείτε έναν άνθρωπο που θα μπορέσετε να βγάλετε αυτή μάσκα, που θα τον νιώθετε και θα σας νιώθει. Και κάθε φορά που θα του λες «άσπρο» θα καταλαβαίνει ακριβώς τη εννοείς ( και όχι για παράδειγμα γκρι). Που θα σας κάνει λίγο καλύτερο, που δεν θα σας ρουφήξει την ενέργεια , αλλά θα σας δώσει. Μην φοβάστε να αγαπήσετε και να αφεθείτε. Δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί στη συνέχεια, αλλά είναι κρίμα να μην ζήσετε αυτό που νιώθετε. Επικοινωνήστε , εκφραστείτε. Βρείτε τις πραγματικές σας ανάγκες. Αφήστε όλα αυτά που σας καίνε να σας κάψουν. Ζήστε το.