ΒΑΡΙΔΙΑ

          Βαρίδια που συνεχώς κρατάμε και μας βαραίνουν. Μας κάνουν 500 κιλά και μας βουτάνε στην μιζέρια. Πως γίνεται να πετάξουμε αυτά τα βαρίδια; Μεγαλώνοντας αποκτάμε κι άλλα, κι άλλα. Χρόνο με τον χρόνο, μαζεύουμε βαρίδια που μας κρατάνε πίσω. Χωρίς να μας αφήνουν να αισθανθούμε ελεύθεροι. Εκεί που πας να πετάξεις, τσουπ, το μαγικό βαρίδιο εμφανίζεται. Αυτό που σου κρατάει τα φτερά και σε γεμίζει με τύψεις και ενοχές που προσπάθησες να πετάξεις. Δεν θα έπρεπε να είναι έτσι όμως. Θα έπρεπε συνεχώς να πετάμε, όπου κι αν είμαστε με όποιον κι αν είμαστε. Και με το να πετάμε δεν εννοώ να κάνουμε ότι θέλουμε εις βάρος των άλλων. Μιλάω για την απόλυτη ελευθερία να είσαι εσύ, αλλά κυρίως για την ψυχική ηρεμία του να είσαι εσύ. Χωρίς καμία φωνή. Χωρίς κανένα τρομακτικό σενάριο. Ελεύθερη και ήσυχη, ότι και αν έρθει κακό η καλό. 
   
Νομίζω ότι εμείς οι ίδιοι βάζουμε βαριδια σε εμάς. Μας καταπιέζουμε. Και βάζουμε την ετικέτα της παιδικής ηλικίας, που ναι μεν ισχύει, αλλά το τσίμπαμε λίγο. Μας δικαιολογούν εκεί που δεν πρέπει. Το θέμα είναι, ότι έχουμε το βάρος των επιλογών μας με ότι και αν μας έχει στιγματίσει. Οι επιλογές μας μας καθορίζουν, καμία σούπερ δύναμη. Και οι επιλογές μας είναι οι μόνες που μας βαραίνουν ή μας κρατάνε ελεύθερους. Δεν υπάρχει κανόνας εκεί έξω, το μόνο που υπάρχει είναι το πως θέλουμε να ζήσουμε. Αυτό στην τελική είναι απλό. Πολύ απλό. Διεκδικείς το πως θες να είσαι, πως θες να ζεις πως επιλέγεις τη δική σου ευτυχία και το κυριότερο, ποια είναι η δική σου ευτυχία. Όλα τα άλλα είναι χαζές δικαιολογίες που λέμε στον εαυτό μας για να κοιμηθούμε τα βράδια. Πάντα πρέπει να διεκδικούμε αυτό το οποίο επιθυμεί η καρδιά μας. Αλλα το πιο σημαντικό είναι να πιστεύουμε σε αυτό. Μπορείς να βρεις ένα σωρό δικαιολογίες να σε κρατήσουν πίσω. Μπορείς για ακόμα μια φορά να πατήσεις παύση σε αυτά που θες. Να περιμένεις σε μια θλιμμένη αναβολή φτιαγμένη από εσένα για σένα. Το θέμα είναι, ότι το μόνο πράγμα που δεν μπορούμε να πάρουμε πίσω είναι ο χρόνος που χάσαμε. Και ο χρόνος που έχασες σε κυνηγάει σαν ένας βραχνάς. Πάντα θα ζητάμε περισσότερα από όσα έχουμε, πάντα θα βρίσκουμε κάτι που δεν μας ικανοποιεί. Στην τελική όμως τι μένει; 

Αλήθεια όμως, πόσο ειλικρινής είσαι με εσένα; Νομίζω, οτι όλοι ξέρουμε τι θέλουμε. Ακόμα και όταν λέμε δεν είμαστε έτοιμοι, υπάρχουν δύο τινά: είτε δεν το θέλουμε πραγματικά , είτε το θέλουμε τόσο πολύ που μας τρομάζει. Και η ζωή είναι πολύ μικρή για να φοβάσαι. Είναι πολύ μικρή για να μην είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Στο κάτω κάτω ποιον κοροϊδεύουμε; Δειλιάζουμε και ο χρόνος τρέχει, τόσο γρήγορα που χωρίς να το καταλάβεις έχεις βάλει μόνη σου τον εαυτό σου σε μια γκρι αναμονή. Όλα αυτά τα "ίσως" "μπορεί" "θα", τριγυρίζουν στο μυαλό σου. 

Και όλα τα σενάρια που κάνεις μέσα στο μυαλό σου, ότι τα πράγματα με μαγικό τρόπο θα αλλάξουν, γυρίζουν απειλητικά και σε τρομάζουν, διότι ξέρεις ότι αυτός ο μαγικός τρόπος δεν υπάρχει. Χρειάζεται εσύ να προσπαθήσεις, εσύ να παλέψεις και στο τέλος να βρεις τον τρόπο να ανθίσεις μέσα από τις επιτυχίες η τις αποτυχίες. 

Οσο μεγαλώνουμε όμως οι επιλογές μας μας διχάζουν. αλλάζουν τα θέλω μας, οι προτεραιότητες  μας, οι νόρμες τις κοινωνίας. και μπερδευόμαστε. Τελικα τι θέλουμε; Τι πρέπει να κάνουμε; Και αυτό το παιδικό όνειρο που είχα και υποσχέθηκα τόσα βράδια οτι θα το κυνηγήσω. Τι απέγινε εκείνο το όνειρο; Όλα αλλάζουν αργά η γρήγορα. Εσύ αλλάζεις. Γι αυτό το λόγο, τις στιγμές που διχάζεσαι και μπερδεύεσαι, άκου την φωνή μέσα σου. Άκου το παιδί που κρύβεις μέσα σου και φρόντισε το, καθησύχασε το, αγάπα το. Άκου την αλήθεια μέσα σου και βρες τον τρόπο να βγεις από το χάος που βρίσκεσαι. Όταν υπάρχει θέληση για όλα υπάρχει και ο τρόπος.  
Το κυριότερο όμως είναι να σας αγαπάτε. Να αγαπάτε τις φωτεινές και σκοτεινές πτυχές σας και να προσπαθείτε να βελτιωθείτε μέσα και έξω. Όλα θα φτιάξουν.