«Φανέρωσε μου τη μάσκα που κρύβεις κάτω απ' τη μάσκα που φοράς» 

«Χθες πήγα να βγάλω λεφτά από το ATM , και να σου μπαίνει μπροστά μου μια. Της λέω ευγενικά:

 « Είστε μετά από εμένα» και άρχισε ένα ξέσπασμα ανούσιο. Κάτι έλεγε για τον ξάδερφό της ,που περιμένει μέσα στην τράπεζα και άλλες ανοησίες. Ειλικρινά αν μου το ζητούσε , θα της έδινα τη σειρά μου. Δεν μπορώ να καταλάβω τέτοιες συμπεριφορές»

Το πάνω είναι απλά ένα παράδειγμα.

Ευγένεια. Είναι μια νέα μορφή μάσκας; Είναι ακόμα μια υποκριτική συμπεριφορά μέσα στη μέρα μας;

Τις προάλλες μιλούσα με έναν φίλο μου, συζητώντας κάτι που σκόπευε να κάνει, και δίσταζε να μου πει. Μου είπε χαρακτηριστικά «Δεν θα σου πω ακόμα, γιατί θα θυμώσεις και θα βάλεις τη μάσκα ευγενείας». Με προβλημάτισε περισσότερο από ότι περίμενε.

Είμαστε ευγενικοί ή υποκριτές; Ή είναι απλά το ίδιο; Είναι μια ακόμα performance από αυτές που κάνουμε καθημερινά; Είμαστε ευγενικοί για να αρέσουμε;

Δεν έχω απάντηση. Δεν ξέρω. Ακόμα ψάχνω να βρω γιατί είμαι ευγενική σε κάποιους ανθρώπους ή κάποιες καταστάσεις.

 Αν είναι ακόμα μια μάσκα.

Πόσες μάσκες έχουμε; Και ποιοι είμαστε; Επιλέγουμε την καλύτερη εκδοχή μας και παρουσιάζουμε τον καλύτερο εαυτό μας.

Ποτίζουμε με ευγένεια τα λόγια μας και βάζουμε και μπόλικη τυπικότητα. Σεβόμαστε και κοροϊδεύουμε παράλληλα. Όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Στα πιο πολλά καθημερινά πράγματα.

«Πως είσαι;» «Μια χαρά. Εσύ;» Για πόσους σε ενδιαφέρει να μάθεις αν όντως είναι καλά.

Είναι αυτές συμβάσεις της κοινωνίας. Για να λειτουργεί σωστά; Όντως ;

Βγήκα τις προάλλες με έναν φίλο και καθίσαμε για μια μπύρα. Συζητούσαμε για διάφορα θέματα μέχρι που μου λέει: « Δεν με ενδιαφέρει να είμαι ευγενικός  και να ακούω τη γνώμη του\της, ενώ  είμαι κάθετος απέναντι σε αυτό που μου λέει. Δηλαδή πρέπει να πω με ωραία λόγια την άποψη μου , όταν μου λέει μαλακίες;»

Επίσης με προβλημάτισες χωρίς να το ξέρεις. Γιατί κρύβουν μια αλήθεια τα λόγια σου, που κανείς δεν παραδέχεται.

Ίσως τυλίγουμε και εμείς τα λόγια μας σε ένα όμορφο  περιτύλιγμα , για να μην κακοφανούν. Λίγο διπλωματία ρε παιδί μου.  Τότε τι; Χάνουμε την  ευγένεια μας, λέγοντας με τον ποιο αυθόρμητο τρόπο αυτά που σκεφτόμαστε; ( Χωρίς εννοείται να βρίζουμε τον άλλο.)

Είμαστε πολλά πρόσωπα. Είμαστε όλες αυτές οι μάσκες. Με τον θυμό, την χαρά την ευγένεια , την τυπικότητα, την προσμονή, σε όλες εκείνες τις συμβάσεις που δημιουργεί η στιγμή.

Το να είσαι ευγενικός δεν σε κάνει «καλό» άνθρωπο.  Ίσως το «καλός» να είναι σχετικό για τον καθένα, και με πολλά εισαγωγικά.

Για μια φορά παρατήρησε τον εαυτό σου. Να δεις πως αντιδράς. Πόση ευγένεια έχεις στην τυπικότητα σου.  Και πόσο ψέμα καλύπτει η ευγένεια σου. Όχι συγκεκριμένα , γενικά.

Και ακόμα δεν έχω απάντηση.

Όλα αυτά μου θυμίζουν έναν στίχο από Τρύπες «Φανέρωσε μου τη μάσκα που κρύβεις κάτω απ' τη μάσκα που φοράς»