Ιστορία της Λ.

Αυτό είναι για σένα.

Δεν είναι μια ιστορία με καλό τέλος , είναι μια ιστορία χωρίς τέλος.

Θες να γίνουμε φίλοι;

Να περπατάμε μαζί σε όλη την Αθήνα και να κάνουμε παράλογες συζητήσεις. Εσύ θα κάνεις ηλίθια αστεία και εγώ θα προσπαθώ να μην γελάσω. Όχι επειδή είναι καλά, αλλά γιατί είναι ευρηματικά. Εγώ θα σου μιλάω για τα άστρα και την τηλεπάθεια που έχουμε και εσύ θα μου λες για άλλη μια φορά να ακολουθήσω τα όνειρα μου. Και κάπου στις 3 τα ξημερώματα θα φιλοσοφούμε και θα γελάμε καπνίζοντας ένα ακόμα τσιγάρο. Εσύ μου παίρνεις σοκολάτες και με κοροϊδεύεις που είμαι τόσο αδέξια. Εγώ σου μιλάω για εκείνο το ποίημα που λατρεύω τόσο. Πόσες φορές έχεις ακούσει αυτή την ιστορία; Και είσαι γαμώτο τόσο απρόβλεπτος. Το λατρεύω. Νομίζω ότι σε  ξέρω, αλλά είναι όμορφο να μαθαίνω κάτι ακόμα για σένα. Είναι όμορφο να σε ακούω να μιλάς. Και σου λέω να μου χαμογελάσεις και προσπαθείς να το παίξεις σοβαρός. Και να μην κρατιέσαι και στο τέλος να χαμογελάς. Μιλάμε για χρώματα και εσύ πάντα μου λες ότι είμαι το πιο φωτεινό. Με κάποιον τρόπο όμως σε πιστεύω, αν και διαφωνώ. Με κάποιον τρόπο είναι τόσο οικείο όλο αυτό. Με κάποιον τρόπο σε βρίσκω τυχαία. Και η αμηχανία μετά από λίγο γίνεται οικειότητα.

Μου λες να μην πανικοβάλλομαι, ότι όλα θα πάνε καλά. Και εγώ γίνομαι νευρική και δεν σταματάω να κινούμε μέσα στο χώρο. Γελάς μόνος σου και λες ότι έχω πλάκα. Σε κοιτάω αγριεμένη. Μου λες ότι όλα θα πάνε καλά. Συνεχίζω να σε κοιτάω αγριεμένη. Γελάμε.

Φεύγω γιατί πρέπει να φύγω. Φεύγεις γιατί είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι νοιάζεσαι. Είναι όμορφο να σε φροντίζουν. Είναι όμορφο να μην μπορείς να κρυφτείς. Είναι όμορφο για μια φορά να μην φοβάσαι. Είσαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρω περισσότερο απ’ότι είμαι σίγουρη εγώ για μένα. Και ίσως μια μέρα φίλε μου, να καταφέρουμε να διώξουμε όλες τις φωνές στο κεφάλι μας. Και ίσως βρούμε γαλήνη. Ίσως μία μέρα να πάμε ξανά εκείνη την βόλτα που λέγαμε. Και ίσως να γίνουμε λίγο πιο ειλικρινείς. Ξέρω ότι έρχονται όμορφες μέρες. Ξέρω ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά, με κάποιον τρόπο.